roestig baken ontstijgt het maaiveld vanuit de verte spiedend in het rond om gezien te worden roept het onbewust een halt toe aan de voorbijganger
het is mij een raadsel hoe je hier komt met of zonder wegwijzer danwel rusteloos op zoek naar het einde van de nacht het pad bij toeval uit de natuur gelopen helder verlicht om ergens te geraken zonder te weten
voren trekkend door het diepzwarte bevroren gebarsten vlies dekt de diepte toe geeft schimmen prijs die soms statisch dan weer vluchtend immer ongenaakbaar achter de spiegel bestaanbaar worden en doen verlangen naar de dooi
op een blauw kunstlederen bed met elektroden op beide polsen en de binnenkant van de enkels rond mijn hart en onder mijn laagste linker rib wordt vastgesteld of het wel terecht is dat ik leef zegt het meisje dat zij onkundig een infarct op dit moment niet constateert
heb hem maanden geleden het ontstaan en de werking van het universum uitgelegd en een mail gestuurd geen reactie erop terug gekregen en woon toch midden in de stad met wat groenten in mijn achtertuin
als het al bestaat dan in schaapskleren grommend achtergelaten in het eenrichtingsverkeer van de roedel
gegeten worden we uiteindelijk allemaal bij voorkeur door zo klein mogelijk langzaam en onzichtbaar in donkere schutkleuren nieuwe wezens zoveel vliegen uit
door het oog van de naald ging ik uit alle de leukste en de mooiste mag ze me op de rug kijken en als ze voortgaat zal ik haar laten tegen beter weten in
is een richting niet voldoende gaandeweg de tocht onder je hemd waar warm de druppels lopen die ondanks de kracht gegeven het laagste punt nooit bereiken
de geur van een vrouw verjaagt de dieren om plaats te maken voor brood en wijn onmogelijk zonder een hand in haar die het parfum als oorzaak bevrijdt van het water verdreven voorbestemd of gekozen om de vrouw te vrijwaren van koninklijke onnadenkendheid
dat deze ploeg hier juichend door het asfalt gaat grommende zuigers zetten de toon voor gebroken voren waarin nieuwe gedachten zullen ontspruiten aan het beton